Fill the Void

Gisteravond zond de EO de film Fill the Void uit. Een romantisch verhaal over het leven van een achttienjarig Joods meisje, de verheerlijking van het huwelijk en de angst om alleen te blijven. De toewijding van een wijze rabbi speelt een rol, de kuisheid van vrouwen en het ongeduld van de woest aantrekkelijke aanstaande. De film laat een gedroomde versie zien van een orthodox religieuze gemeenschap met een romantisch huwelijksfeest als afsluiter. Gelovigen van welke religie dan ook zullen met vertedering naar deze Feel-Good movie kijken. Ongelovigen waarschijnlijk ook.

Er zijn andere versies denkbaar. Een verhaal waarbij zo’n jong meisje op wat voor manier dan ook haar kuisheid verliest. Ze is te eerlijk om erover te zwijgen en zal voortaan door de leden van de gemeenschap worden gezien als onrein, besmet, bevuild. Haar mogelijke huwelijkskandidaat zal zich schielijk terugtrekken. De wijze rabbi laat niet meer van zich horen en in de slotscène zal de angst voor het alleen overblijven zeker worden bewaarheid. In een andere, ietwat heftigere versie, zal een meisje dat wordt verkracht, naar oude religieuze wetten moeten trouwen met haar verkrachter. Ze mag niet van hem scheiden en zal haar verdere leven als goede echtgenote voor hem beschikbaar moeten blijven. Maar dat is een heel ander, ietwat ongemakkelijker filmgenre.

Misschien is romantiek het perfecte glijmiddel voor mensen die denken in termen als eerbaarheid en zuivere levenswandel. Misschien vindt de EO dat ook. Blijkbaar is er niets zo lustopwekkend voor religieuze mannen als een meisje dat rein bewaard is gebleven. Het voortbestaan van deze heilige wet is daarmee tot in alle eeuwigheid verzekerd.