Ware Christenen

‘Je kunt je naaste wel liefhebben,’ schrijft een broeder (met wie ik ben opgegroeid) op een facebooksite, ‘maar woont hij samen of is hij gescheiden, praktiserend LGBTQ, dan komt er vanzelf afstand, want dan leeft je naaste niet zoals Gods woord het zegt.’

Hier spreekt een Ware Christen, vermoed ik. Het is niet alleen Gods woord, ook God zelf is een groot voorbeeld in liefde op afstand. In mijn oren klinkt dat behoorlijk eenzaam en misschien is Hij dat ook. Maar in tegenstelling tot hun Hemelse Vader zijn Ware Christenen beslist niet eenzaam. Hun ark is een goed gevuld schip met jong en oud, een hartverwarmende broederschap met broeders en zusters die elkaar steunen in hun strijd tegen Satan en het kwaad. Een ding is zeker: vrienden zul je er niet vinden.

‘Een vriend is een persoon waarmee je door gevoelens van genegenheid bent verbonden,’ schrijft een ex-Noorse broeder op een andere facebooksite. ‘Ware Christenen zijn verbonden doordat men hetzelfde doel nastreeft. Is er iemand die daarover ook maar iets anders denkt, is het afgelopen met de verbondenheid, afgelopen met het contact zelfs. Dat-is-géén-vriendschap. Dat is slechts contact met een gelijkgezinde onder de strikte voorwaarde dat je dat ook blijft.’

Ondertussen denk ik aan die andere, veel hechtere verbintenis. Familiebanden die om wille van religie worden verbroken. Kinderen die door ouders niet serieus worden genomen, genegeerd of op afstand worden gehouden; verstoten omdat ze niet leven zoals Gods woord het zegt. Het is een onontkoombare keuze van Ware Christenouders die willen leven naar Gods wetten met verstrekkende en hartverscheurende gevolgen voor beide partijen. Maar je-naaste-liefhebben-op-afstand is de enige juiste WC-mentaliteit.